भारतको ओडिशास्थित KIIT विश्वविद्यालयमा नेपाली छात्रा प्राकृति लम्सालको मृत्यु भएको डेढ महिना बितिसक्दा पनि यो मुद्दा रहस्यको कालो बादलमुनि अल्झिएको छ। फेब्रुअरी १६, २०२५ मा होस्टल कोठामा मृत भेटिएकी प्राकृतिको न्यायको बाटो अझै अन्धकारमै छ। आज चैत्र १४, २०८१ सम्म आइपुग्दा यो घटना बिस्तारै ओझेलमा धकेलिएको जस्तो देखिन्छ। भारतको मानव अधिकार आयोग (NHRC) ले मार्च १० सम्म छानबिन प्रतिवेदन ल्याउने भन्यो, तर त्यो कुरा हावामा उड्यो—हालसम्म कुनै पत्तो छैन। ओडिशाको छानबिन टोली पनि लुकेर बसेको छ, र प्राकृतिको पोस्टमार्टम रिपोर्ट गोप्य कोठामा थन्किएको छ।
KIIT ले ठूलो कुरा गर्छ—१,१०० मध्ये १,००० नेपाली विद्यार्थी फर्किएको दाबी, प्राकृतिको नाममा छात्रवृत्ति, र नयाँ सुरक्षा नीति। तर, फर्किएका विद्यार्थीको मनमा डरको सन्त्रास कायमै छ। यो सबै बाहिरको चमक मात्र हो कि भित्री सुधार, शंका उब्जिएको छ। प्राकृतिको परिवारको आक्रोश भने चुलिएको छ। “हामीलाई कागजको आश्वासनले पुग्दैन, दोषीको सजाय चाहिएको छ,” उनका बुबा सुनिल गर्जन्छन्।
नेपाल सरकारले ओडिशाका मुख्यमन्त्रीसँग कुरा गरेको, दूतावासले पहल गरेको भनाइ छ। तर, यो सबै शब्दको नाच मात्रै हो—परिणाम आउन छाडेको छ। यो लुकामारीले ठूलो प्रश्न खडा गर्छ—के प्राकृतिको आवाज सधैंका लागि चुप लगाइन्छ?